Sit back and relax ??

Bezige bijtjes, duizendpoten, handige Harrie's. Vaak horen we zo een bijnaam. 

Of we wel eens stilzitten?? O, ja hoor. Toch meer dan eens per dag. 

Maar er is wel veel gedaan de afgelopen zomer: 

De groentetuin is uitgebreid. 

Er is gefocust op wat meer vaste, eetbare, planten. Zo hadden we Daslook al een keertje geprobeerd te adopteren, wat niet zo'n succes bleek. Deze keer hebben we een rijtje knolletjes in de grond gezet. Daslook moet één van de eerste kruidjes zijn die straks in het voorjaar zijn kop boven de grond steekt. Het is dus nog even afwachten, maar we duimen voor een goed resultaat. 

Ook lazen we dit jaar over het bestaan van Luftløk, ik kan zo geen NL vertaling vinden, maar ze gaan  ook onder de naam Tree-onion. Een vaste plant die kleine uitjes geeft, bovenaan de steel. Leuk om te zien en ook nog eens eetbaar. Ze zijn gepoot, en ook bij deze is het duimen geblazen. 

Dan het driejarig project Asperge. Ze gaan inmiddels hun tweede winter in, waarvan dit de eerste is in de open lucht. Een groot deel van de jonge plantjes is eind september uitgeplant in de tuin en flink toegedekt met afgevallen blad. Een deel is met pot en al in de grond ingegraven en eveneens bedekt met een dikke laag bladeren. Een laatste deel staat in de kelder. Koel en veel minder vorstgevoelig. Zij zitten op de reservebank. En ook van de asperges hopen we het voorjaar jonge scheutjes boven de grond te zien. Als ze dat redden, dan halen ze het hun derde winter vast ook wel, en dan kunnen we voorzichtig de eerste paar asperges gaan oogsten. En daarna vele meer in de jaren erna. 

De botendivisie is op de schop gegaan. 

Het begon in z'n geheel een beetje teveel te worden bij ons in de voortuin. Wanneer je op je achterhoofd moet krabben om parkeergelegenheid voor gasten te houden, terwijl de halve tuin aan de voorkant al tot parkeerplaats gebombardeerd is, dan wordt het hoog tijd voor reorganisatie. Bovendien hadden we al besloten dat de kleine boot weg zou gaan. Die was snel verkocht, mét een hoeveelheid toebehoren dat in garage en kelder niet meer deed dan alleen maar plek in beslag nemen. De grote boot, die met kap, was zo lek als een mandje. Dat hadden we al gemerkt toen we hem vorig jaar uit het water haalden. Hij was zó vreselijk zwaar, dat de dubbele bodem wel met water gevuld móést zijn. Op zijn droge plek, bleek uit een scheurtje in de 'buik' dat dat inderdaad het geval was. Dit schuitje was niet meer te verkopen en is naar zijn laatste rustplaats gebracht. Maar helemaal zonder boot was toch ook geen optie. Een ruim, maar lichter type was de gedachte. Makkelijker in en uit het water te trekken omdat we toch zowel in zout als in zoet water willen vissen. Het werd het afgelopen voorjaar een weekendje Hamar en toen stond er een ander bootje te prijken op de oprit. Een plek heeft ie inmiddels ook gekregen want de stalling onder het balkon is verlengd, en daar passen nu boot én aanhanger onder. 

Ons wagenpark is aangepast.

Het waren natuurlijk niet alleen de boten die voor een volle voortuin zorgden. De aanhanger met huif heeft zijn plek moeten verruilen voor steigermateriaal, dat beetje bij beetje toch een steeds grotere stapel werd. Huif staat nu voor vast op de bouw. 

Onze personenauto is vervangen door een Pickup. Die was weer nodig voor onze Bobil, onze camper-opzetunit. Deze hadden we augustus '23 al gekocht en die heeft een plekje gekregen dicht bij de boom. Een paar takken moesten afgezaagd, maar zo neemt de unit het minst plek in op de 'parkeerstrook'. 

De Pickup past nét in de garage, dus ook deze heeft een plek. 

Twee ruime parkeerplaatsen voor gasten, drie als men iets efficiënter parkeert, bleven over, en dat is in de meeste gevallen ook voldoende.

De ''soort van'' reserveparkeerplaats aan de andere kant, langs de heg op het gras, was nu leeg en er was ook niets dat die bestemming zo één twee drie op zou eisen......Totdat voor het werk op de bouw, een echt grote klus, iets van een hefmechanisme heel handig zou zijn. Een sneeuwschuif voor de wintermaanden eveneens, al lag de nadruk toch op het heffen. En na een tijdje zoeken en rondneuzen werd een toch al wat langere wens van de heer des huizes werkelijkheid. Een trekker zou er komen. Eéntje met hefvork, sneeuwschuif én graaf/hefbak. En dan ook nog een oudje. Een heuse oldtimer. Knalrood is ie. Een prachtig stuk speelgoed. 

Tijdens 17 mei, de nationale feestdag, stond ie te pronken op het plekje in het gras. Geen mens die zich eraan stoorde. Hij stond daar gewoon de show te stelen. 

Nu staat ie op de bouw en doet ie waarvoor ie is aangeschaft. 

De Bobil in gebruik genomen.

En dan is er natuurlijk nog de camper-unit waar heel veel klusdagen aan zijn besteed.  We begonnen met leeghalen. Oude kussens, matras en meer troep ging er allemaal uit. Apparatuur als koelkast, kachel en kooktoestel werden nagekeken. Het dakraam vervangen en het lek in het dak gerepareerd. De buitenkant werd gewassen en van zijn bloemenstickers ontdaan. Toen begon het weer opbouwen. Nieuw matras, nieuwe kussens op de bankjes en nieuwe gordijntjes. Het plastic, geribbelde, gele, oerlelijke glas ging uit de keukendeurtjes en daarvoor in de plaats zijn sushimatjes gezet. De buitenkant is in de Bengalack gerold en het geheel is opgeleukt met een paar witte klompjes op de voorkant en kussentjes, kerstverlichting en plastic plantjes aan de binnenkant. 

We zijn er onlangs ruim drie heerlijke weken mee op pad geweest. Acht landen heeft ons Bobieltje gezien. En onder andere de krijtrotsen aan weerszijden van het Nauw van Calais, en het imponerende Battle in de UK. De paar dagen Boulogne sur Mer, die net zo fantastisch waren, evenals de ruime tussenstop in Overijssel. 

Genoten hebben we van dit alles. 

Onderuitgezakt in onze bobilbankjes, en in ontspannen tempo.