Een ander soort vakantie

 

We moesten er dan toch aan geloven. De niet-zo-fraai uitziende zijkant van ons stulpje was hard toe aan een make-over. En wat kun je daar aan het begin huizenhoog tegenop zien.  

Maar reuzeblij dan ook met het resultaat na twee weken borstelen, krabben, rot hout vervangen, wassen, primeren, verven, zagen, boren en timmeren. Steiger op, steiger af. Al dan niet met een Zuidwester op je kop. Dit waren onze twee weken vakantie. Onze er-op-uit vakantie hing aan de wilgen. Geen tijd, geen geld. Beiden hadden we al uitgegeven aan onze nieuwe hobby en een nieuw project. Maar blij worden we nu bij het zien van deze fraaie gevel en de omlijsting van de ramen, die nu ook aan de voorzijde zijn gezet. Geproost kon er worden toen we ook de bergen mos, die we van het gifgroene dak hadden gespoten, en een meter of wat lager de halve parkeerplaats om had getoverd tot glooiend golfterrein, eindelijk allemaal weg was gekruid en de hele boel schoongespoten was. Een plaatje. Zo mooi, om door een ringetje te halen.

De week erop leek de zon ons een aantal dagen iets beter gezind en was het lekker buiten bezig zijn. Ik besloot een stuk langs de heg te bombarderen tot extra aardbeien veldje. De heg kon toch flink gesnoeid en zo kwam er een mooi strookje vrij. En terwijl ik daar zo bezig was zag ik aan de andere kant van de heg de boer zijn land bemesten. Voor Nederland op misschien wat ouderwetse begrippen, maar hier spuit op veel plekken de stront nog gewoon lekker in het rond. Ik dacht; een neus vol en dan is het klaar. Maar een half uurtje later hoorde ik hetzelfde geluid nog een keer. En nog een keer, en nog een keer, en .... toen viel er regen. Heel veel regen.  

En Poepchagrijnig werden we toen we de volgende ochtend opstonden en zagen wat er met onze smetvrije oprit was gebeurt. Tot aan de garagedeuren toe lag de stinkende drap. Het stroomde verder ons gras op. Langs de zijkant van het huis. Tot achter aan toe stroomden de riviertjes stront. 

Na een gesprekje met de bewuste boer, ploegde hij dezelfde ochtend het land nog eens om in de hoop op een betere afloop. Voor ons was het kwaad al geschied en we konden niet veel meer doen dan greppeltjes graven en de tuinslang uitleggen. Drie dagen spoelen en vegen en toen was ons opritje weer toonbaar. 

****

Ondertussen hadden we ook netten uitgelegd in het meer en die leverden een aardig beetje forel. Enthousiast geworden zouden we dat nog een keertje doen. De ene dag erin en de volgende dag weer ophalen. Netje één legden we op hetzelfde plekje. Netje twee daar waar we dachten ook succes te kunnen hebben; vlak voor een watervalletje. Dus, ankertje het water in om het hele zaakje op zijn plek te houden. Netje eraan, met een drijvend boeitje natuurlijk, anders zakt het naar beneden. Beetje roeien om het net uit te leggen om er dan vervolgens nog een boeitje aan vast te knopen. Ging perfect. 

Hadden we nog één netje over, maar geen ankertje meer. Geen nood. Knopen we hem gewoon vast aan het andere net. Ook dan weer een beetje roeien en wederom een boeitje. Nu was het alleen zo dat het watervalletje de netjes een beetje uit koers had gedrukt. Maar dat zouden we fiksen. Motorretje van het bootje in z'n achteruit en zachtjes gaan. De ander een greep om het touw en zo zouden we het hele zaakje weer in lijn leggen. Het ging, al stond er meer kracht op het hele dan in eerste instantie gedacht. Stevig vasthouden en af en toe een beetje sjorren. Dat hielp. Nog een rukte en ... het ankertje liet los. Los van het touw waar het mee vast zat. Een beetje verslagen zaten we daar toen, zonder ankertje maar met een lang, drijvend, net dat dus alle kanten op kon.

 

Nieuw plan. Er lagen nog een paar stukken touw in de boot die we aan elkaar knoopten. Toen richting de kant varen. We zouden een plekje zoeken waar we de hele lengte van netten aan vast konden knopen zodat het in elk geval niet het meer rond zou drijven. Bomen genoeg langs de kant. Maar ook rots en steil en gladdigheid. We vonden een boom die, we dachten, bereikbaar zou zijn. Het bootje voeren we zo dicht mogelijk langs de kant. Ik zou het wel even op zijn plek houden. Op mijn buik, hangend over de punt van de boot, kreeg ik met mijn vingers wat houvast aan een spleet in de rots. De knoper kon zo over mij heen en vond weer een ietsje houvast aan een niet te oud boompje. Het lukte om het touw om de dikke boom te leggen. Knoop erin en terug in het bootje. High five. 

We haalden de volgende dag niet zoveel vis binnen als we hadden gehoopt en eigenlijk vonden dat we wel verdiend hadden. Een nieuwe poging één van de komende weekenden. 

****

Toen was het 1 oktober. De dag dat de Hummerfangst van start gaat; de kreeften. De fuiken lagen al klaar, voorzien van naam, nummer etc. De lijnen gedubbelchecked. Aas in de emmer en we gingen naar het fjord. Bij het haventje aangekomen troffen we niets leuks. Er had die week een rare wind door het fjord gewaaid. Een wind vanuit een vreemde hoek, dook over Sandane en ging met kracht op de havens af. En dat had gevolgen. Op diverse plekken dreven landdingen. Hier en daar was wat stukgeslagen. Naast ons bootje hadden wat leggers/loopplanken van de steiger het begeven. Daar waar we voor en achter, stuurboordzijde, van ons schuitje vastleggen. De legger bungelde onder water, nog vast aan één touw; ons lijntje rechtsvoor. Het touw aan de achterzijde was wonder boven wonder losgeraakt. Of met opzet losgemaakt door een mede-havengebruiker, dank daarvoor. We knoopten ook de voorkant los en trokken de hele arm op de steiger. Daarna voeren wij weg. Het fjord op. Waar meer boten gingen. Het is altijd drukker op het fjord dan anders die eerste oktoberdag. 

****

En vandaag is het weer een appeldag. Nummer vier op rij. Vorige week plukten we zeven emmers vol met heerlijke appels uit een kleine boomgaard in Sandane. Nu staat emmer zes in de keuken. Appelmoes is al gemaakt. Flessen met appelsap staan koel in de opslag. Een appeltaart, met slagroom natuurlijk, hebben we het weekend al meester gemaakt en nu is het de beurt aan de appelflappen. Ook wat voor in de vriezer, want dan hebben we wat lekkers tijdens onze volgende klussen ;)