Ausevika

Een paar vrije dagen bieden een hoop extra klustijd, maar nodigen ook uit voor een dagtrip.

We gingen zuidwaarts. Skei, Vassenden, Førde. Toen de 5 naar Naustdal, waar we kind en kinderen opplukten, en dan de 611 op. Een prachtig weggetje, bijna geheel langs het Førdefjord, helemaal tot aan de Noordzee. We rijden om de punt heen, daar waar het plaatsje Stavang ligt. Naar we lezen een klein dorpje, een bezoekje waard, net als het eiland Stavøya, maar óns doel ligt een paar kilometer de andere kant op.

We gaan verder op Fylkesvei 542 en komen even later bij de Helleristingar. Aangeduid met zo'n bruin bord met een soort klaver, een klein vierkant met op elke punt een cirkeltje. Borden die je moet kennen wanneer je in Noorwegen op roadtrip gaat. Zo een bord geeft aan dat er iets te zien is. Van heel zichtbaar, een oud gebouw bijvoorbeeld, tot iets wat je niet in gaten hebt, tot je een bordje ziet staan waarop vermeld dat je naast of voor een oude grafheuvel staat. Kortgezegd: een iets van bezienswaardigheid(je). Vaak zoeken we het even uit wanneer we een dergelijk bord tegenkomen. Geregeld gaan we een kijkje nemen. Soms ook rijden we door omdat er ineens zo heel veel van die borden op je route staan. Maar een onderzoekje op google kan geen kwaad en wie weet gooi je dan ineens je stuur om en is er weer een uur van je reistijd afgesnoept. Je bent gewaarschuwd.  

Maar wij waren dus aangekomen bij de Helleristingar ( rotstekeningen) in Ausevik. We parkeren de auto's en wandelen een stukje in de richting van het water. Høydalsfjord om precies te zijn. Het is niet ver en het pad is goed begaanbaar. Al snel zien we een bord met wat uitleg in verschillende talen. We lezen en draaien ons om om door te lopen over de aangelegde vlonders. Tegen de vlonders een opstaand hekwerk met daarachter de oude tekeningen. Wat zijn het er veel. 

Het gaat hier om ruim 350 tekens/tekeningen. Men schat uit 1500 - 1800 voor Christus. Sommigen denken nog ouder.  Exact is dat niet te zeggen. Maar omdat er tekeningen zijn die duiden op jacht en ook tekeningen die duiden op landbouw, gaat men ervan uit dat dit stamt uit zowel het stenen als het bronzen tijdperk. Je zou kunnen denken dat je hier de samenleving ziet transformeren van jagers naar boeren. 

Minstens 100 tekeningen van herten. Een deel wolven, honden, vogels en vissen. Maar ook een deel mensen en planten. Daarnaast een heleboel geometrische en abstracte figuren als spiralen, ringen en strepen. Geen boten en stippen zoals we in de buurt van Stavanger zagen. 

Zeker weten doet men het niet natuurlijk, maar een vermoeden is dat deze plekken, waar zoveel tekeningen bij elkaar te vinden zijn, gebruikt werden voor samenkomsten. Zowel cultureel als religieus. Men schetst dat er een belangrijk man was die de taak had te 'schrijven' tijdens samenkomsten, vlak voor de jacht bijvoorbeeld. Het was de taak van deze om mooie tekeningen te maken ter bevordering van de vangst van het afgebeelde dier. Het zou geluk brengen en er zou ook weleens voor geofferd kunnen zijn, want bij archeologische onderzoeken zijn ook offerplekken gevonden. 

In de periode na de jagers, de boeren dus, zouden ceremonies voor een goede oogst heel goed plaats hebben kunnen vinden hier. Ook zouden gebeurtenissen als trouwen en geboorte van belangrijke mensen van de groep genotuleerd zijn. 

Bij Ausevik en op veel andere plekken zijn de tekeningen rood. Waarschijnlijk zou dit vroeger ook geweest zijn. Toen kleurde men met natuurlijke verven en wellicht dat stenen kleurden vanwege het gehalte aan ijzer. Het rood van de tekeningen die we nu kunnen bewonderen is niet van dezelfde leeftijd als de tekeningen zelf. Het is gedaan door de onderzoekers. Jammer ? Misschien. Maar op deze manier blijft het zichtbaar voor ons, en de generaties na ons, en gaat dit stuk historie niet verloren. 

Na dit leerzame en interessante stukje oermensgeschiedenis was het tijd voor iets lekkers. En wat is er dan beter dan worstjes grillen aan het strand bij Eikefjord. 

Hierna zeggen we de jeugd gedag en rijden wij bij Storebru de 615 op. Deze weg is en blijft een waar genotje. Niet alle sneeuw was al verdwenen en dat maakte het des te mooier. Het voorjaar in volle gang. Tijd om naar huis te gaan. Er wacht een klusdag.