Regen

Waar life even geleden in de rollercoaster zat, gaat het weer gewoon door met z'n ding als het eruit gekropen is. Wat wankel eerst, onwennig, licht zeeziek van emoties. Maar dan hersteld zich dat. Bij de één wat sneller dan bij de ander, maar uiteindelijk vindt elke traan een lach en leeft het leven door in een weer wat zachter klimaat. 

Dat zachte klimaat is hier alleen nogal wat aan de natte kant. Die enkele dagen met blauwe luchten en een stralend zonnetje en gematigde temperaturen, zoals we die hier kennen, zijn tot zover op twee handen te tellen.

De buien hebben het voor het zeggen. Zij bepalen het ritme van de dag. Tenminste, daar doen we een serieuze poging. Daar waar het even droog is doen we de buitenklussen, een beetje miezer nemen we dan ook nog wel voor lief, maar de dikke hoosbuien ontlopen we waar mogelijk. Waar mogelijk ja, en daar wringt de schoen. Dus laarzen aan, zuidwester op de kop en gaan. Maar met een temperatuur zo ergens rond de achttien, ben je binnenin je regenpakje al snel net zo nat als daarbuiten. En dat gebeurde de afgelopen weken meer dan eens.

Zo was daar een klusje op het mooie Bremanger. En net als vorig jaar, waren we samen op werkvakantie. We logeerden in een giga huis, door de zee aan drie kanten omsloten.

We bouwden een terras bij een woning even verderop, met ook het fjord en de zee als uitzicht. Wat een rust. Werken werd bijna mediteren. 

Thuis wordt ook nog geklust, zo tussen de gasten en de buien door. Het balkon dat gezet is heeft nog steeds een lik verf nodig. De zijgevel waar die aan zit, moet, na de voorzijde, ook nodig een kwast zien en de kozijnen van de ramen en deur vertonen plekjes van rotterij. Flink onderhoud is daar dus echt nodig. De zijkant staat inmiddels in de steigers en de rotterij aan de ramen is weggehaald en hersteld. Losse verf is ondertussen ook van de muur gekrabt en voorzichtig is begonnen aan de nieuwe laag. Klaar is het voorlopig nog niet, want hier zijn de buien wel spelbrekers.

De moestuin had over het algemeen geen waterklachten. Die enkele keer dat de sproeier erop moest, valt bijna te verwaarlozen. De plantjes groeiden goed, de vogels waren er blij mee. Met overtuiging dat we het gingen redden met netten, spanden we er een aantal over de bedden. We did it. En de slakken ook. De oorlog die we vorig jaar verklaarden, begon weer gezellig overnieuw. Na elke bui een rondje door de tuin leverde toch zeker steeds een stuk of tien van die gladjakkers op. Een druppel van een ammoniakmengsel erop en bye bye slak. O, natuurlijk hebben we gekeken naar natuurlijke en vriendelijker middelen. Vogels bijvoorbeeld, maar die hebben waarschijnlijk ook hun buik al vol van die dingen. Zelf eten doen we niet, het kan wel maar ze schijnen niet echt lekker te zijn. Bovendien waag ik me er niet aan, want ik huiver al bij een zacht zwoerd. Eierschillen zouden helpen, maar die liggen er al. Opvangen en elders uitzetten is het probleem verplaatsen. Doorknippen, lezen we op Noorse sites, wat een vikingmanieren. 

Gelukkig viel er binnenshuis ook nog wel wat te tuinieren. In de vensterbanken staan komkommers, tomaten en pepers. Die laatste twee zijn geen nieuwen. Waar het de komkommers betreft ben ik eerstejaars studente. Ik zaaide er zes, er kwamen er vier op waarvan er zegge en schrijve nu nog één in leven is. Enfin, ik lees, leer en experimenteer en dat levert soms ook nog wat op. Ons eerste snackkomkommer was een waar genotje. Binnen staat ook de gember, gewoon een stukje uit de super in een pot met vochtige grond gezet.  Hij heeft al twee mooie steeltjes. En 12 citroenpitten heb ik laten ontkiemen. Gisteren heb ik ze allemaal ieder in hun eigen potje met grond gezet. Ik ben zo benieuwd. 

En laten we het ook nog even over de proteïntjes hebben. We hebben geen kip of koe. Wel overwogen maar wat te doen als we zelf steeds een paar dagen, of langer, on the road zijn. 

Dus gaan we vissen. Dat is leuk. En lekker. En gezond. En dat gaat heel goed als het regent. Waar kan proberen we toch elk weekend wel even op het water te zijn. Fuikjes kontroleren en een hengeltje werpen natuurlijk. Het is reuzefijn om te dobberen met een kopje koffie en een koek terwijl het zonnetje op je snuit staat, alleen zijn de vissen dan ook meestal in vakantiestemming. Ze hebben dan absoluut geen trek in één van onze haakjes. Maar met het weer van bijvoorbeeld afgelopen zondag..... We begonnen met droge wolkjes maar dat duurde maar kort. De fuikjes nagekeken en weer in het water geworpen. Toen kwam de miezer die geruime tijd aanhield en we besloten om in rustig tempo, een klein stukje van de kant, het fjord door te varen. Beiden met een hengel over de schouder en een haak in het water. Slepen noemen we dat. Dat slepen kunnen we uren volhouden. Dit weekend leverde dat zeven makrelen op. Een mooie vangst. Dankzij de regen. The good life, zullen we maar zeggen.