Het is weer binnenhaaltijd

Zoals elk jaar in de herfst. En dan zijn er momenten dat je denkt, 'moet nu écht alles tegelijk? '. 'Ja', antwoordt moeder natuur dan.

En je hebt het er maar mee te doen.  En ja, natuurlijk doen we het graag, al is het soms weleens een beetje veel.

De oogst van de boontjes, de eerste aardappels en het eerste kropje sla is altijd een feestje. Vers, verser, verst eten we die dan met één van de laatste biefstukjes van het vorig jaar. 

De rabarber is in bakjes gegaan in de vriezer. Onze struiken vol met rips, kleine rode besjes, zijn leeg geplukt en daarvan heb ik sap gekookt. Dat sap is weer verpakt in kleine beetjes, net genoeg voor gelei op een cheesecake of een toetje, of voor een mierzoete Haagse bluf.  

Om bij het fruitdepartement te blijven; de frambozen liggen koud. Zes bakjes vol bij min achtien. Succes. De aarbeien zijn daarentegen een ware mislukking geweest. Volgend jaar beter zullen we maar zeggen. Dan de blauwe bessen. Die hebben we inmiddels zelf aangeplant, maar die dragen nog (lang) geen vrucht, dus dat blijft nog even wildpluk. En dat is leuk. Samen een paar uurtjes het bos in om er met een gebochelde rug weer uit te komen. Maar wél met een bak vol blåbær. 

Ook hebben we pruimen. Een boom vol. En dan bedoel ik echt vol. We hebben hier en daar wat uitgedeeld en denken om voor komend jaar, wanneer de boom ons net zoveel gaat schenken, toch een kraampje te gaan plaatsen. We zullen dit jaar al onze druivenbakjes daarvoor bewaren. Maar tot die tijd hebben we vele zakken vol, in de vriezer gelegd. Geen tijd om ze nu te verwerken of te versappen. Dat is voor straks, als het winter wordt en als de appels tot moes en taart zijn verwerkt. Want die, als ik daar tenminste een slag in kan slaan, komen ook nog. 

Dan de groentes. De kolen, die de koude winter hebben overleefd, zijn flinke knapen geworden. Een hele enkele is al afgesneden, omdat de onderste bladeren geel werden. De rest proberen we zo lang mogelijk te laten staan. Net als de wortels, de rucola en de broccoli. We plukken wat we nodig hebben zolang het niet gaat vriezen. De spruitjes groeien ook lekker, maar zijn nog niet groot genoeg. De andijvie is zo goed als op en daarna kunnen we zo verder kauwen in de boerenkool. 

Binnen, voor de ramen in de garage, doen de tomaatjes het lekker. Met regelmaat pluk ik ze. Ook de paprika's, die nu nog buiten in een profesorisch kasje staan, groeien goed, maar zullen waarschijnlijk nog niet groot genoeg zijn wanneer de buitentemperatuur voor langere tijd onder de 12 a 13 graden blijft steken. Dan zullen ze naar binnen moeten. Ons kersverse plan om de oude sauna om te bouwen tot winterkweekruimte met daglichtlampen is vanzelfsprekend nog niet klaar, dus ik denk dat de paprikaatjes her en der in huize Elvebakk verspreid zullen worden. 

Naast de groen-vriezer is het ook tijd om de vlees-vriezer vol te maken. De jacht is per 1 september begonnen en daar komt ook ons vlees vandaan. Uitgerekend net toen we het zo druk hadden, stuurde de jager een berichtje. Ons stuk vlees was geschoten en voorbereid en hing in de koeling te wachten om opgehaald te worden. En zo werd het werkschema een tikkeltje omgegooid en zaten we de dag erna aan 55 kilo hert te slageren. Het was een volle dag werk. Snijden, sorteren, malen, wegen en verpakken. Maar met de uiteindelijke 30 kilo panklaar wild, zijn we weer voor een jaar klaar.

De andere V, van voorraad vis, schiet ook aardig op. De roggen lieten zich weer vrij gemakkelijk vangen. De lange lijn op de juiste plek en de volgende dag inkasseren. Een portie werk heb je er dan wel weer mee, maar met z'n tweeën is dat ook eigenlijk zo gepiept. 

Ons voorraadje witvis had iets meer voeten in aarde. De eerste poging gaf een kleuterklas haaitjes, de tweede poging een paar kilo vis en een hele kluwe knoop. Een derde poging. 

De lange lijn werd weer uitgelegd. 35 haken met stukjes aas zakten het water in. 200 meter touw er achteraan om de haken goed op diepte te laten zakken. De oranje boei eraan en gaan. Nog even een hengeltje uit en dan naar huis om de volgende dag het hele zaakje weer in ons bootje te hijsen...... De vangst de volgende dag was enorm. Een geweldige vis die in één keer voor de rest van de beoogde voorraad zorgde. Fantastisch.

 

Rest ons alleen nog wat makrelen maar we hebben nog even tijd. En daarnaast de klapper, vanaf 1 oktober, de kreeften. Hopelijk gaat dat nog even lukken vóór ons bootje weer het water uit moet. 

Pas dan is het echt gebeurd met binnenhalen.