Weer naar buiten

En toen werd het hier ook eindelijk voorjaar. Wat hebben we er naar uitgekeken en wat duurde het lang. 

Na een relatief warm wintertje, leek er begin mei geen einde aan de sneeuwbuien te komen. 

Tot eindelijk, zo half mei, de temperaturen ineens omhoog gingen, het witte aanzicht bij het openen van de gordijnen verdween en er soms heel stiekem aan t-shirts werd gedacht. De drijvende steigers werden weer te water gelaten en zo kwam langzaam de hele boel uit zijn winterslaap. 

Tijd dus om de bootjes te laten zwemmen. De grootste stond nog steeds ongeduldig te pronken in de tuin en wij konden dan ook niet wachten om het te laten plonzen. Zodra de steiger te water lag moest het gebeuren. Natuurlijk waren we een paar uur te vroeg. Daar waar de aanhanger met boot het water in moest, stond het nog deels droog. Wel hadden we gewacht tot het eb was geweest, maar nog niet lang genoeg. We hadden gehoopt dat het wel ging en zo nog een hengeltje uit te kunnen gooien. Dat werd dus een hengeltje vanaf de kant. Ook prima. De vangst? Een paar kleine minivisjes die we weer hebben laten zwemmen. Na een uurtje gingen we toch voor het ruime sop. Het schuitje kon te water en deint nu weer vrolijk op en neer op haar plekje in het fjord. We hebben daar inmiddels weer heerlijk van kunnen genieten en ook,  met de lange lijn, alweer een aantal maaltjes rog binnen weten te halen. Al is het wel oppassen met zo'n rog. Ze zijn sterk, happen en steken. Na een paar krijg je de slag te pakken en weet je dat je hem met een zwiep op zijn rug kan gooien, het handvat van een stoffer voorkomt dat ie je bijt en dat je handschoenen moet aandoen om niet geprikt te worden. Vervolgens martel je wat om je haak terug te krijgen en thuisgekomen komt er de tuinslang aan te pas om het beest van zijn vreselijke hoeveelheid slijm te ontdoen. Maar na enig werken, heb je dan wel een roggevleugel op je bord, en een restje in de vriezer.

Op Hemelvaartsdag brachten we ook het kleine bootje naar het water. En ook dat ligt er weer prettig bij. Niet in het fjord, wel in het meer. Waar het zachtjes meehobbelt op de golfjes, aan haar eigen boeitje, een meter of wat uit de kant. Dat boeitje krijgt regelmatig bezoek. Meeuwenbezoek. En zo gebeurde het, dat de meeuw zich een nestje maakte in een hoekje van de boot, vlak naast de motor. Een ei. Dat hebben we maar voorzichtig aan land gelegd, anders zou het ongeboren ding toch maar gehoorbeschadiging oplopen. 

De kinderen maken dankbaar gebruik van het bootje in het meer. En met zijn ,bijna 10 pk, is het leuk spelen. Maar zo af en toe nemen wij het bootje mee, op jacht naar forel. 

Daarnaast is er natuurlijk weer flink geklust. Het project 'hal/trappenhuis' vordert gestaag. Op de bovenste verdieping was alles al opgeknapt ten tijde van de start van de Bed and Breakfast. De eerste verdieping en de begane grond, konden er nog mee door, maar een 'oppoetsbeurt' zou niet misstaan. 

Ondertussen zijn de deur en het muurtje, op de eerste verdieping verdwenen, wat een veel ruimer idee geeft. 

                                                                            

Het halletje bij de voordeur. Daarvan hebben we de  oude vloer eruit gehaald en een nieuwe erin gelegd. Muren gesausd en de binnendeur geverfd. De voordeur, die hadden we  al  omgedraaid. Zo, dat ie naar buiten opengaat, om meer ruimte binnen te geven. Goed plan, ware het niet dat hierdoor het slot van de deur, bij flinke vorst, muur en muur vast zit. Een dicht afdak zou de koude noordenwind van het slot af moeten houden. En daar zijn we het afgelopen weekend dus maar aan begonnen. Het oude hek is voor een prikkie weggegaan en de staanders van het hokje staan rechtop. 

Dat gaat er vast en zeker prachtig uitzien als het klaar is. De voorzijde knapt steeds verder op. Zeker ook met de onlangs gemaakte bloembakken, die, met de rode geraniums erin, mooi afsteken tegen de gele muur. 

Het warme weer doet veel goed. Al moet de groentetuin er wel aan wennen. Waar eerst de grond nog veel te koud was voor de allerkleinsten, daar is  nu de zon eigenlijk veel te heet. De pas geplaatste ukkies verbranden waar je bij staat. Daarentegen doen de aardbeien het prima, maar die hebben dan ook tot en met de tweede week van mei onder het plastic gestaan. De nieuw gekregen rabarber pakt mooi aan en de eerste aardappels steken boven de grond. En laten we hopen dat de jonge zaailingen het nu ook wat aangenamer vinden.