Winter-rit Kopervik

 'Houd weer en weerbericht goed in de gaten.'

Eén van de 'Fjellvettreglene' (Mountain code) die zeer zeker altijd van toepassing is.  Ook wanneer je lekker warm en droog in de auto zit.

Wie leest, die weet dat het er sinds december nogal waaierig en wild aan toe gaat hier. Wateroverlast hier, lawines daar en weggewaaide spullen overal. Wie zich daar alles van wil aantrekken komt dus domweg de deur niet uit. Dat doen we dus maar niet. Het leven gaat gewoon door. We gaan gewoon naar werk en school, of er nu 2 of 20 centimeter sneeuw ligt. Of de wind nu zucht of blaast. Net zolang dat je het zelf vertrouwt of tot er van overheidswegdienstwege een weg wordt afgesloten. En dat doen ze meestal niet voor de grap.

We hadden het het afgelopen weekend weer bij de kladden. Wegen dicht, wind en water, sneeuw en hagel, en een circa 8 uur durend ritje naar het zuiden. Kopervik om precies te zijn.

Een industriële naaimachine stond te koop en dat is precies wat we nodig hebben om voor onze boot een nieuw kapje te maken. Tenminste, we gaan er ons stinkende best voor doen, maar dat terzijde. We dachten dat het wel leuk zou zijn wanneer we er maar meteen een mooi tochtje van maakten. Twee dagen lekker touren. Wie weet wat sneeuw snuiven na de grote hoeveelheden vestlandse regen.

Een check op vrijdagavond leerde dat de weg in zuidelijke richting, E 39 Byrkjelo/Skei geblokkeerd was door een sneeuwlawine. Ons eerste D-tour-plan moest meteen al gemaakt. We konden omrijden via Hyen. Kost wel 45 minuten extra, maar we namen de tijd. Niet zondag terug, dan maandag. Middels de site van Statens Vegvesen, waar op een kaart alle afsluitingen te volgen zijn, bekeken we wat verder de mogelijkheden waren.

We zouden deze site regelmatig bezoeken onderweg, zeker op alle punten waar je van richting kunt veranderen. Om die reden dus ook telefoonladers mee, en batterijen vol.

Zaterdagmorgen, check Statens Vegvesen; de weg zat nog dicht.

Het weer; verwachting wind tussen 3 en 12 meter per seconde. Regen en sneeuwval op sommige plekken. Temperatuur zo tussen plus 4 en 0. Dat betekende 'slud' op de weg.

  Wat er nog meer in de auto lag  :   - volle tank, niet verder leeg rijden dan ca half
                                                          - 3 dekens
                                                          - reflexjasjes, gevarendriehoek, gereedschapkistje
                                                          - winteroveralls, handschoenen, muts, laarzen etc.
                                                          - thermoskannen heet water/koffie
                                                          - flessen water
                                                          - voldoende eten/snacks
                                                          - routekaart
                                                          - daarbij is onze auto uitgerust met 4 spijkerbanden en 4x4

Zo zie je, safety first, dan wij, en gaan. Met z'n beitjes. We hadden er zin in.

We vertrokken dus richting Hyen. Bij Storebru de 5 op, om bij Førde weer aan te sluiten op de E39. Sande, Vadheim, Lavik. Met onderweg wat regen en af en toe sneeuw op de weg, en over de weg.

Bij Lavik een mini-cruise naar Oppedal, waar het hoegenaamd niet waaide en waar we geen wachttijd hadden. Wat een meevaller. En toen was het tijd voor een hapje lunch.

Daarna hadden we een groot deel 'bekend terrein' gehad en wilden we wel even wat anders zien.

We besloten de E 39 nog even verder af te rijden tot aan Nyborg, vlak voor Bergen. Daar pakten we de E16 om bij Trengereid de Fylkesvei 7 op te gaan. Een prachtig stukje weg. Bij Tysse reden we verder over de 48 om net voorbij het Henangervatnet de 549 op te gaan. Een heerlijk waterkantweggetje en geweldig rustig in februari. Aan het eind daarvan een klein stukje 49 om snel het volgende 'witte weggetje' op te gaan, Fv 78. En ook deze weg was al even rustig en schitterend als de vorige. Doorgereden om via ferry Hodnanes-Jektevik weer aan te sluiten op de E39 verder naar het zuiden.

De dag naderde zijn einde en het was tijd om door te gaan naar Kopervik. Daar aangekomen had de regen ons inmiddels niet meer in de steek gelaten en was de wind haar komen vergezellen.

Vlot werd de handel gesloten en de naaimachine in de auto geladen. De klok liep tegen half zes en het werd hoog tijd om een warme maaltijd naar binnen te schuiven. Hier in dit dikkerbevolkte gebied was zeker een plek te vinden waar dat zou lukken. Niet lang daarna zaten we bij de Thai. En mocht je nu in de buurt van Haugesund zijn, aan de Austbøvegen, kunnen we deze zeker aanbevelen. Erg goed en zeker niet duur. En terwijl we garnalen, noedels en gebakken rijst naar binnen werkten, zochten we met de plaatselijke wifi naar een overnachting op zo ongeveer een uur rijden. We kozen een Verdshus in Vikedal en belden of er plek was. Dat was er, en ontbijt was ook meteen geregeld. Helemaal prima.

Eenmaal aangekomen in Vikedal hadden wind en regen er nog een schepte bovenop gedaan. Het Verdshus stond af en toe te schudden onder de windvlagen. De regen kletterde keihard op de ramen en met een enkele harde knal, liet Thor ook nog even van zich horen.

De volgende ochtend was de wind gaan liggen. Gaf de douche een heerlijk warme straal en hadden gastheer en gastvrouw een welgevulde tafel voor ons. We lieten het ons allemaal goed smaken.

Daarna vertrokken we in noordelijke richting, weer richting huis. Het weer leek beter te worden. De regen nam af, de wind lag nog steeds en hier en daar werd de lucht zelfs een beetje blauw.

Via wegnr 46 en 514, sloten we in Ølen aan op de E134. Noem het nostalgie of gewoon bilturistwaanzin, maar het was vijf jaar geleden dat we voor het eerst Noorwegen binnenkwamen en koffie dronken bij waterval Låtefossen. En vijf jaar geleden dat we voor het eerst over de Hardangerbrua kwamen. Toen een weg met duizend aaahs en oooohs.

Nu kregen we de kans om het nog een keertje te doen. Toen was het januari, nu februari. En het is er nog steeds magisch. De weg tot aan de 13, dan de geweldige waterval. Dan het stuk naar Odda en zo verder. Om ineens de machtige brug te zien die begint en eindigt in een gat in de berg. Tunnel, brug, tunnel. En dan ook nog aan beide zijden een rotonde in die tunnels. Een idioot-waanzinnige ervaring voor een toergek.

Zucht......mooi he. En dan volgt er een stuk met vele tunnels. Het is winter, dus veel keus hebben we niet. Dan maar genieten van de stukjes land tussen de tunnels in. Wel is het telkens een verrassing wat je aantreft. Sneeuw? Regen? Zon? Schone weg? Of niet? Het kan per tunneluitgang zo anders zijn. We rijden vanuit de Hardangerbrua, door een aantal tunnels, naar Voss over de 13. Door het dal, langs Vinje en Oppheim, E 16, is het even een poos tunnelloos, maar daarna komt de ellende. De Stalheimtunnel met zijn 11 kilometer, de Gudvanga natuurlijk, ook een dikke 11. En vergeet vooral de Lærdal niet, die met z'n blauwe grotten en 24,5 kilometer. Voordat we bij Fodnes zijn, de 5, waar wij met de ferry het Sognefjord weer oversteken, hebben we vanaf Vinje een stuk afgelegd van 94 kilometer, waarvan 62 alleen maar tunnel is. En dan komen er natuurlijk nog een paar, maar die liggen weer iets verder uit elkaar.

We balen dan wel eens van die tunnels, en veel toeristen vinden het ook allesbehalve leuk. Maar als ze er niet waren, dan werden we wel heel beperkt in onze mogelijkheden om te gaan. 

Ondertussen werd het weer steeds mooier. Geen wind, geen neerslag en zowaar, zowaar, de zon.

Eenmaal weer boven het Sognefjord, voelt het altijd een beetje als thuiskomen. Bij Kaupanger was de weg nog nat, maar scheen het zonnetje inmiddels volop. Een vlugge check om te kijken of de weg bij Byrkjelo open was, want dat bepaalde of we via Sogndal naar huis konden of niet. En ja, de weg was weer open. 

Dus fijn langs Sogndal en dan de bult weer op. En hier was het dat we ons winterhart echt weer even konden ophalen. En dat zo vlakbij huis. Langs de weg was het weer wit, de bermen waren wit en ja, ook de weg was wit. Alles wit van de sneeuw. Heerlijk. Dit was genieten!! Kalm aan, beetje treintje rijden met de andere weggebruikers, kopje koffie, favoriete liedjes op de radio en wij zijn waar we willen zijn.