Kerstdingen

                                                

                                         
                                                            

Terugkijkend op de twee laatste maanden van het jaar, kan ik tevreden zeggen dat er best wel weer een hoop uit onze vingers is gekomen. Vooral binnen, want buiten was er echt niet veel te doen.

Vrijwel heel november heeft het flink gevroren en het enige wat je dan eigenlijk in de tuin kunt doen, is boerenkool oogsten. Niet alles. Nee, gewoon voor één maaltje. Af en toe een wandelingetje richting dorp, of een rondje 'Elva', vullen de frisseneustijd dan wel op.

Die dikke vorst levert wèl hele mooie plaatjes op. En als we dan in de weekenden van november, toch nog de fuiken moeten checken, vinden we het helemaal niet erg om in de auto te zitten en wat omgeving op te snuiven. Wit van de frost, en langs de bergkanten dikke 3D muurschilderijen van ijs, met schitterend grote ijspegels.

                                                   

                                                 

Meestal zit ik op mijn gemakje op de passagiersstoel, rechtsvoor. Maar nu de jongste telg mag rijden, met een L- bordje achterop de auto, doen we stoelendans. En zo kan het gebeuren dat ik dan, niet altijd maar veelal wel op mijn gemakje, de gehele achterbank kan benutten, omdat de 'chef de tour' mijn plekje heeft gestoelendanst en vanaf daar alle verrichtingen van de coureur in spé, met erg scherpe blik in de gaten houdt.

Tegen het eind van de elfde maand kroop de temperatuur omhoog en begon het te sneeuwen. Zoveel, dat de brøyter er aan te pas moest komen. Daarna ging het een beetje op en af, beetje boven nul, beetje onder nul. Beetje droge sneeuw, beetje natte drap. Met als gevolg, beetje dooi, beetje vorst. Wat inderdaad op veel plaatsen een ijsbaan opleverde. Ook hier, zodat ik niet zonder 'pikjes' onder mijn schoenen de brievenbus kon legen. Het mooie is dan wel, dat als het sneeuwt, zo net boven nul, dan plakt ze. Dan kunnen we een sneeuwpop bouwen. En dat hebben we dan ook maar direct gedaan. Een paar laarzen, muts en sjaal maakten hem helemaal af.

Om even bij het weer te blijven; dat werd er in december niet veel beter op. Veel gladdigheid bleef niet uit. Ook de stormen waren weer van de partij en het zal erom spannen of we een witte of een 

groene kerst krijgen.

Gelukkig zijn er binnenklussen genoeg. En met de kerst in het vooruitzicht, valt er genoeg te knutselen ook. Bovendien besloot ik om maar eens opruiming te gaan houden in mijn eigen freubelhok. Zoveel spullen die riepen om gebruikt te worden. Restjes wol/katoen werden dankbaar kleine sokjes. Zo s'avonds haakte ik er nogal wat. Leuk om weg te geven als 'kerstkaartje'.

Verder natuurlijk de kerst 'surprises' waar we dit jaar voor gekozen hebben. Geen kapitalen aan kado's, maar zelfgeknutselde dingen met een grapje. Ik moet zeggen; ze zijn erg leuk geworden. Ik ben er in elk geval zeer tevreden mee. Maar meer ga ik er natuurlijk hier niet over zeggen.

Ons 'peperkoekhuis' was bijna in de sloot beland. De onderdelen waren gebakken en toen was het tijd om hem in elkaar te plakken. Ware het niet dat de strooplijm maar niet wilde lukken. Ik had het al eens eerder gemaakt, maar deze keer klaarde ik het niet. Als tweede poging om te plakken gebruikte ik dikke glazuur, maar dat duurde me eigenlijk te lang. De zin groeide om het hele zwikje over het balkon te mikken, maar alle gedane arbeid hield me tegen. Zucht. Ik spoelde alle glazuur voorzichtig af. Liet de stukken weer drogen en pakte het lijmpistool. Ik nam aan dat het peperkoekenhuis toch niet opgegeten zou worden, dus ...... Nou, dat werkte. Ik weet nu al wat ik een volgende keer als plaksel gebruik. In een mum van tijd stond het huisje op het aanrecht. Hield ik alleen een bak glazuur over. Ik besloot het maar over het huisje heen te gieten.....als ware het  sneeuw. Er zitten een beetje veel zakkers in de sneeuw, maar ik vind het goed.    

            

                         
                                 

    Daarnaast natuurlijk veel, wel eetbare, baksels. Pepernoten, speculaas, kerstbrood etc etc. Heerlijk                                      kokkerellen zo tussen allerlei kerstuitvoeringen door. 

      De Muzieklinje gaf een adventsconcert. We zaten eersterangs, gewapend met camera en telefoon.       De anderhalf uur zat propvol met fantastisch spel door de leerlingen van de opleiding. Chapeau. Ook                     de Kulturskule gaf haar eindejaar uitvoering. Wederom muziek, dans en zang.

Na zo'n avondje is het lekker thuiskomen. Waar de kachel meestal dan nog een beetje gloeit. Waar de lampjes branden en waar onze eerste alternatieve kerstboom staat.

Ja. het is er toch van gekomen. Nadat we het afgelopen jaar al twijfelden of we nog en boom zouden kopen of niet, hebben we nu besloten om dat niet te doen. We wonen weliswaar in buitengebied, en er staan kerstbomen zat. Maar alle grond is van iemand en we gaan niet ongevraagd even een boom uit het bos zagen en een kunstboom is geen optie. We besloten dus maar even te googlen op alternatieve kerstbomen om wat inspiratie op te doen. Enfin, dat was snel gevonden. De keuze was reuze en wij hadden al gauw een idee. We hadden alleen een partij stevige takken nodig.

Het toeval wilde dat er ook al een boom, of eigenlijk twee maar ze zaten onderaan aan elkaar vast, door de storm in het voorjaar, scheef was komen te hangen. Toen besloten we om ze nog niet om te zagen, maar te wachten tot het blad er weer af zou zijn.

Dus wij met ons idee en met kettingzaag, op een mooie dag, naar buiten. De bomen omhalen en even een paar takken scoren. Maar dat viel nog niet mee. De bomen hingen ieder naar een kant. De één wilde de tuin in, dus dat zou het probleem niet zijn. De ander echter wilde naar beneden, richting de rivier, maar dàt wilden wij niet. Dat werd dan weer zo'n geklauter, met stammen tegen de bult op. Als het niet hoefde, wilden we dat deze keer voorkomen. Het hele zaakje ging dus in de touwen. Voorzichtig zagen en dan hangen. Samen. Aan de touwen. De eerste was, zoals gezegd, appeltje eitje. Toen nummer twee. Zagen. Voorzichtig, zodat de stam de zager niet van zijn sokken sloeg. Telkens een stukje. Dan weer hangen aan de touwen. Twee man sterk. Opnieuw opspannen. Nogmaals van voor af aan. Weer hangen. Glijden, want de boom wilde maar niet daarheen waar wij hem wilde hebben.  Voor nu heeft de boom en de zwaartekracht het gewonnen. Hij hangt aan touwen, scheef, boven de helling naar de rivier. Hij gaat voorlopig geen kant uit. Helaas ook niet de goede.

Wel konden we onze takken op lengte afzagen en in model leggen. De takken die samen onze kerstboom zouden vormen. In het midden van elke tak kwam een gat, dwars er doorheen. Een dikke stam met daarin rechtop een stuk waterleidingbuis werd de basis. Hieroverheen regen we de takken, de breedste onderop. De versieringen en de streng met lampjes maken hem af. Helemaal mooi. En na kerst gaat ie zo bij het brandhout.

Tja, rest ons nu niet veel meer dan ontspannen en genieten van de laatste dagen van het jaar. En daarbij wensen we al onze vrienden hetzelfde toe.

GOD JUL