Winter

En toen was het ineens winter. Nachten met soms meer dan tien graden vorst. Dagen met flinke sneeuwval. Maar ook dagen met heel veel natte sneeuw en veel wind. Van die echte ik-wil-d'r-niet-door-dagen. Van die dagen waarop je de wind om alle hoeken van het huis hoort gieren. Dagen dat je naar buiten kijkt en ineens ziet dat de tuintafel een eigen leven is gaan leiden.

Het is hier heel vanzelfsprekend dat je tuinspullen en 'kabouters' binnenhaalt voor de herfststormen komen, want anders kan het gewoon zo zijn dat de dingen gaan wandelen. Maar dat de zware tuintafel dat zou gaan doen, hadden we zo één-twee-drie niet verwacht. En toch lag ie een aantal meters verderop met twee verbrijzelde schouders.

Dat er dan in het algemeen wel meer stuk gaat is duidelijk. Hier en daar zwerft soms iets wat op dakbedekking lijkt en laten we vooral die verdwaalde trampoline niet vergeten.

Net als de wind kan sneeuw een flinke ravage veroorzaken. En dan vooral de natte, net niet bevroren sneeuw, die op de weg blijft liggen en een drapperige plak vormt van enkele centimeters dik. Daar houden onze spijkerbanden ook geen grip. 

Grote hoeveelheden sneeuw en ijs in de bergen, zorgen er ook voor dat de herten steeds verder naar beneden komen. Wanneer het schemer en donker is, is dat extra goed uitkijken als je de weg op gaat. Met grote regelmaat van de klok steekt er eentje over of houden ze vergadering op de middenstreep.

Herten zijn vlug, reageren onvoorspelbaar en zijn voor weggebruikers een serieus obstakel, maar wat zijn ze mooi.

We gaan er ook wel eens op uit, juist om ze op te zoeken. s'Avonds in het donker. We rijden dan vooral de rustige weggetjes die veelal langs het water gaan. Vaak staan ze daar. Soms één, soms een hele groep. Dan staan ze op hun gemak te eten. Kijken ze even op wanneer je stopt en de auto zo probeert te draaien dat ze wat beter zichtbaar zijn in het licht van de koplampen. Voorzichtig, anders zijn ze weg.

Af en toe gewapend met een camera om te proberen ze vast leggen op een foto. Maar vaak zijn de plaatjes veel te donker of bewogen. Wij zijn dan ook maar amateurs. 

Maar de laatste weken hoeven we er niet eens meer voor op uit. De herten staan s'avonds gewoon te grazen op de weilandjes aan weerskanten van ons huis. Of, wanneer ze geheel onverwachts, en we zien het gebeuren, de weg overhuppelen om het stukje gras aan de andere kant te proberen. Gelukkig heeft het meeste verkeer zulk groot licht op de auto's, dat ze vaak gezien worden voor het te laat is. 

Overal zie je, wanneer het licht is, de hertensporen staan in de sneeuw. Grote graasplekken van hongerige groepen. Ja, het is oppassen s'nachts op de weg.

Ik denk zo dat er s'nachts in Reed meer viervoeters lopen dan tweevoeters overdag.

Waar de herten zich overdag niet of nauwelijks laten zien, kom je de rendieren des te meer tegen. En ook zij staan graag op en langs de weg. En zo schuchter als een hert is, zo mak zijn deze dieren. Een druk op de toeter en langzaam doorrijden is soms het enige wat helpt als je verder wilt. 

We best blij met flinke sneeuwval. We vinden het prachtig wanneer het om ons heen wit wordt, wat in de mørketid (donkere tijd) natuurlijk heerlijk is. En hebben we in de zomer nachten dat het niet donker wordt, die hebben we dan in de winter ook. Wanneer het helder is, de maan een beetje schijnt en de sneeuw bevroren is, dan is de hele wereld licht. Dan glittert en schittert alles. Op die dagen is het helemaal niet erg om in de namiddag nog buiten te zijn.

Soms heeft vorst, sneeuwval of dooi regelrecht invloed op ons huishouden. Dan kan het ineens zo zijn dat er geen water meer uit de kraan komt. De eerste keer overvalt je dat, maar daarna heb je altijd flessen met water op voorraad. Ook drukt sneeuw en ijs zwaar op de bovenleidingen waar onze elektriciteit door gaat. En zo af en toe gaat er eentje kapot, waardoor dan de stroom wegvalt. En ook dat komt meer dan eens voor per jaar. 

Zaklampen, een lade vol kaarsen en een houtkachel hebben ons al meer dan eens van licht, warmte en een maaltijd voorzien, wat dan toch ook wel weer voor een knusse en gezellige sfeer zorgt.

En wanneer de stroom dan weer doorgang heeft, branden buiten plotseling de vele kerstlampjes weer, die daar op hun beurt weer voor gezelligheid zorgen. Dat alles brengt sfeer en laat je, soms noodgedwongen, als vanzelf in een langzamer tempo de winter door gaan.