Hoe het begon.....

Het was een mooie zomerdag in Nederland. We zaten buiten, in de zon, op het terras naast ons huis, toen de oudste zoon over het hekje de tuin in sprong. Hij schoof er een stoel bij en dronk gezellig een glaasje met ons mee.

'Mam', zei hij plotseling. 'Ik vertrek uit Nederland.'

Enigszins verbaasd, maar niet geschrokken, keek ik hem aan en hij vervolgde.

'Ik wil de natuur in. Werken in de bosbouw of iets dergelijks. Daar waar ik de ruimte heb.'

Dat was klare taal en ik kon hem helemaal geen ongelijk geven.

Enfin. Ons gesprek ging verder en we dachten serieus met zijn plannen mee.

Langzaam schoven er meerdere kinderen aan bij het gesprek. Allen luisterend naar zijn ideeën.

Ineens zei hij: 'He, waarom gaan jullie niet mee?'

Ik wilde wel graag mee. Ik had altijd al graag willen vertrekken. Maar ik was niet alleen. We waren inmiddels al een flinke groep. 

Ik keek mijn lief aan, die op zijn beurt heel losjes reageerde met: 'Je zegt het maar hoor.'

Anderen die er weer niet zoveel voor voelden. 

Ik hoef niet te vertellen dat het gesprek ineens een heel aparte wending kreeg.

Een paar maanden later waren contacten gelegd en die winter zouden we ons, misschien wel nieuwe thuisland, twee keer gaan bezoeken.

Ons eerste oriëntatie bezoek had meteen al geen windeieren gelegd. Gesprekken waren zo positief dat de sleutel van ons eerste huur-huis en de arbeidscontracten figuurlijk al in de broekzak zaten.

Ons tweede bezoek was toevallig al gepland, een tourtocht van vijf dagen met onze oldtimers door het Noorden. Waardoor ons enthousiasme om naar Noorwegen te gaan emigreren alleen maar groter werd.

In korte tijd moest veel geregeld. Volwassen kinderen de keuze laten om mee te gaan of bij hun eigen lief te blijven. Elke keuze was goed.

Verhuiswagens en containers volgden al snel.

En nu, twee jaar en twee weken later hebben we inmiddels ons eigen huis. Ons eigen plekje.

'Elvebakk' hebben we het genoemd. Dit betekent zoiets als 'Rivierkant'. We vonden de naam ergens tussen de kleine letters in de makelaarsbrochure, en besloten die te houden.

Inmiddels zijn we reuzedruk met de verbouw van de bovenverdieping. Daar komen de slaapkamers, toilet en douche voor de gasten van onze Bed and Breakfast.

De tuin moet nog geheel onder handen genomen worden. Plannen voor een groenteplek en een kas zijn er. Ook een gezellig terras moet nog en een soortement van vuurplek/grillplek  staan ook op het verlanglijstje. Kortom, het hele eigendom krijgt een metamorfose.

Dat is natuurlijk niet allemaal 1,2,3 klaar.

Contacten in Nederland zijn benieuwd en leven met ons mee. 

Daarom de gedachte om dit Blog in het leven te roepen.

De nieuwsbrieven die ik schreef aan familie en vrienden komen daarmee te vervallen.